Het gaat razendsnel, blijft spannend tot de laatste meter en er vliegt wel eens iemand het decor in. Spectaculaire discipline, dat shorttrack waarop Hanne Desmet zondag WK-zilver won.
Het EK in Gdansk was een tegenvaller geworden en eerder had de 24-jarige Desmet vooral ereplaatsen verzameld, maar zondag sloot ze met haar WK-zilver bij de absolute elite aan. “Mijn eerste medaille, en dan meteen zilver. Heel mooi. Ik wist dat het EK eind januari door een trainingsachterstand te vroeg kwam voor mij, maar ik wist evenzeer dat ik de daaropvolgende weken veel kon inhalen. Bovendien had ik wedstrijdervaring nodig. Net als de refs, trouwens.“
Leg eens uit.
“Mijn sport kent een grote grijze zone. Vaak denken we: ‘Wat hebben de scheidsrechters nu weer beslist?’ Er wordt constant geschaatst op de limiet. Waar, wanneer en hoe mag je iemand inhalen? Wie rijdt wie aan? In zo’n dichtbevolkt peloton gebeuren constant manoeuvres. En niet iedereen rijdt even correct. Sommige concurrenten durven wel eens smerige truukjes bovenhalen. Die leggen hun handen stiekem op plaatsen waar het niet mag. Ook al wordt alles gefilmd en herbekeken door de jury, het is niet makkelijk om die inbreuken eruit te halen.”
Hoe ben je maandag wakker geworden?
“Best normaal, eigenlijk. Ik ben niet het uitbundige type, niet na een nederlaag, niet na een overwinning. Natuurlijk was ik superblij met die medaille en was het superleuk mijn ploegmaats terug te zien, maar dat leidde niet tot euforische taferelen. Dat zit allicht een beetje in de familie. Mijn ouders en mijn broer reageren meestal ook nogal nuchter. Alleen jammer dat er geen Belgische journalisten waren. Nederland is toch zo ver niet. En zo vaak halen wij toch geen medailles.”
De finale zondag verliep heel snel.
“Inderdaad. Wij zaten niet ver van het wereldrecord, en dat op een laaglandbaan zoals Dordrecht. Tijdens een belangrijke wedstrijd op de 1000 meter haal je bijna nooit dergelijke topchrono’s. Met het oog op medailles wordt daar altijd tactisch geschaatst. Dat ik niet voelde hoe snel we reden, toont hoe goed mijn conditie is.”
Over elf maanden starten in Peking de Winterspelen. Wat betekent deze medaille?
“Noem het maar een heel goed teken. Ik maak nog altijd progressie. Fysiek sta ik al sterk, maar qua slimmigheid, techniek en tactiek kan ik nog groeien. Tijdens zo’n wedstrijd ben je constant de tegenstanders aan het bestuderen. De kleinste beweging kan betekenen dat er een aanval op komst is. Maar vergeet ook niet dat de Aziatische toplanden door de virale dreiging niet op dit WK waren. “
Waarom moeten jongeren met shorttrack beginnen?
“Shorttrack is gewoon heel cool. Om te doen én om te bekijken. En bij de mannen is het nog cooler en spectaculairder dan bij de vrouwen. Ik kijk liever naar hun races, ja. Helaas. Mijn broer ziet er cooler uit dan ik. (lacht) Hij vindt dat trouwens zelf ook. Bij de jongens gaat het pas echt su-per-snel, met al die manoeuvres erbovenop. En af en toe vliegt er iemand uit een bocht. Kortom, er gebeurt altijd wel iets.“