Voormalig topatlete en olympisch kampioene Kim Gevaert geeft haar inzicht in het thema vrouwen in sport.
Voel je dat je dezelfde kansen hebt gehad als mannen?
“Ja, absoluut. Ik heb nooit het gevoel gehad dat meisje of jongen / man of vrouw zijn een rol speelde in de kansen die ik kreeg tijdens mijn carrière. Ook met dank aan mijn ouders, die nooit een verschil hebben gemaakt in de opvoeding van hun zonen of dochters. Maar ik besef heel goed dat dit niet in elk gezin of in elke sporttak het geval is.”
Zijn vrouwen mentaal even sterk als mannen?
“Ja absoluut, ik zie geen verschil! Mentale sterkte is in mijn ogen een persoonsgebonden kwaliteit en wordt niet bepaald door het geslacht.”
Krijgen vrouwelijke topsporters dezelfde erkenning en respect als hun mannelijke collega’s?
“In de sport waar ik uit kom, atletiek, is dit geen probleem. Maar in andere sporten is de kloof wat betreft erkenning voor vrouwen en mannen enorm groot! Denk maar aan voetbal, hockey, basketbal, wielrennen … België heeft op dit vlak wel al een aantal stappen in de goede richting gezet, maar we zijn er nog lang niet …”
Hoe zie je jouw rol in het verbeteren van gendergelijkheid in sport?
“Ik wil mee mijn stem laten horen, aankloppen bij clubs, verenigingen en vooral ook media om te bekijken hoe we dit kunnen verbeteren.
Is het positief voor een vrouwelijke atleet om vrouwen in de omkadering te hebben?
“Absoluut. Ik denk niet dat een vrouwelijke atlete per se een vrouwelijke coach moet hebben, zeker niet, maar het is wel belangrijk om vrouwen rondom je te hebben, in je omkadering. Bepaalde onderwerpen worden nu eenmaal gemakkelijker besproken onder meisjes of dames, de drempel is lager om bepaalde dingen bespreekbaar te maken. Het is ook belangrijk om als opgroeiende jonge vrouw, vrouwen te zien in verschillende functies. Zo creëer je ook bij meisjes dat toekomstperspectief!”
Welke concrete acties zou je graag zien?
“- Clubs helpen om laagdrempelig te zijn naar meisjes toe
- De media aanporren om vrouwensport een gelijkwaardig platform te bieden
- Meer dames/vrouwen in de rol van coach, bestuurslid …
- Meisjes uit kansarme milieus de gelegenheid bieden om te gaan sporten en hen zo een betere toekomst bieden.”
Waarom worden niet meer vrouwen coach na hun actieve carrière?
“Weinig aanmoedigingen, kansen en de zorg voor de eventuele kinderen valt toch nog vaak op de schouders van de vrouwen … Trainingsuren zijn meestal na school …”
Hoe dit beter aanmoedigen?
“Ik denk dat het belangrijk is om vrouwen aan te moedigen door hen persoonlijk te benaderen, het traject dat gevolgd kan worden duidelijk voor te leggen. Online trainerscursussen kunnen de opleiding bv. gemakkelijker instapbaar maken.”
Op welke manier heeft sportcarrière jouw gesterkt als vrouw, als persoon?
“Sport heeft van mij een mens met een open geest gemaakt, verdraagzaam en respectvol tegenover anderen, andere culturen. Sport heeft me meer zelfvertrouwen gegeven en heeft me discipline en volharding geleerd. Sport heeft van mij een beter mens gemaakt!”
Heb je steun gekregen in je loopbaan na je carrière?
“Niet zo veel. Ik heb mijn weg voornamelijk zelf moeten uitstippelen. Op zich is dat geen probleem, maar ik kan me voorstellen dat de periode na een topsportcarrière voor velen wel erg moeilijk is. Het is belangrijk om die atleten dan toch zo goed mogelijk bij te staan.”
Wat is je mooiste herinnering uit je carrière?
“Onze olympische gouden medaille in 2008. Mijn dubbele Europese titel op de 100 en de 200 meter in 2006.”